dziękuję

Jest takie jedno słowo, które baaardzo lubię. Każdy z nas zna je w kilku językach co najmniej. Tkank, merci, gracias, grazie, ďakujem, спасибо, tesekkür ederim  to, te które znam. Jednak i tak najbardziej lubię nasze polskie dziękuję. 

To najcenniejsze słowo, jakie można wypowiedzieć lub usłyszeć. Ma niezwykłą moc - otwiera drzwi ludzkich serc, maluje uśmiechy, odpędza smutek i gniew. Po tym słowie świat staje się piękniejszy, a ludzie stają się lepsi... Jest takie trochę „nadprogramowe”, nie stanowi obowiązku. Jest darem. To słowo klucz do wdzięczności Bogu i ludziom, bo za wiele rzeczy możemy podziękować. 

O tym, że lubię zaskakiwać niektórzy wiedzą. Lubię też zaskoczyć i podziękować komuś za coś w momencie, w którym się nie spodziewa. Zdarza mi się napisać smsa czy e-maila z wyrazami wdzięczności za spotkanie, za coś dobrego co otrzymałam od danej osoby. 

Lubię też klękać w modlitwie dziękczynnej. Jest nawet taki wiersz, z którym się identyfikuje:

Dziękuję Ci po prostu za to, że jesteś

za to że nie mieścisz się w naszej głowie, która jest za logiczna

za to, że nie sposób Cię ogarnąć sercem, które jest za nerwowe

za to, jesteś tak bliski i daleki, że we wszystkim inny

za to, że jesteś już odnaleziony i nie odnaleziony jeszcze

że uciekamy od Ciebie do Ciebie

za to, że nie czynimy niczego dla Ciebie, ale wszystko dzięki Tobie

za to, że to czego pojąc nie mogę -nie jest nigdy złudzeniem

za to że milczysz. 

Tylko my - oczytani analfabeci chlapiemy językiem.

ks. Jan Twardowski

Dzień Wdzięczności dobiega końca. Nie czekaj aby następne słowo dziękuję powiedzieć za rok. Zrób to przy najbliższej okazji!

A teraz dziękuję Ci za czytanie mojego bloga, za mobilizację i czekanie na kolejne posty. DZIĘKUJĘ!